حالی پریشان دارم ، غصه ای بی پایان دارم ،

انگار گذشته های تلخ از خاطرم رفتنی نیست ،

آن صحنه تلخ عشق فراموش شدنی نیست.

کاش در دلم چیزی نماند از قصه تلخ عشق ،

گهگاهی که تنها هستم اشک میریزم و خودم را سرزنش میکنم

با خود میگویم روزی از یادم میرود خاطرات تلخ ،

اما آنچه که میگویم تنها برای آرامش این دل است،

از درون قلبم چه خبر؟ خبری نیست جز غوغای غمها.

حالی پریشان دارم ، غمی بی پایان دارم ، 

انگار باید پا به پای خاطرات سوخته ، سوخت

اینها همه تقدیر و سرنوشت من است.

بیخیال دنیا ، حال من همیشه پریشان است.

هَـمیشه بـآید کَسـی باشد

کـــہ معنی سه  نقطه‌هاے انتهاے جمله‌هایَتـــ را بفهمد

هَـمیشه بـآید کسـی باشد

تا  بُغض‌هایتــ  را قبل از لرزیدن چـآنه‌ات بفهمد

بـآید کسی باشد

کـــہ وقتی صدایَتــ لرزید بفهمد

کـــہ اگر سکوتـــ  کردے، بفهمد....

کسی بـآشد

کـــہ اگر  بهانه‌گیـر شدے بفهمد
کسی بـآشد

کـــہ اگر سردرد را بهـآنه آوردے برای رفتـن و نبودن

بفهمد به  توجّهش احتیآج دارے

بفهمد کـــہ درد دارے

کـــہ زندگی درد دارد

بفهمد کـــہ دلت برای چیزهاے کوچکش تنگــ شده استــ

بفهمد کـــہ  دِلتــ براے قَدمــ زدن زیرِ باران...

براے  بوسیـدَنش...

براے یک آغوشِ گَرمــ تنگ شده است

همیشه باید کسی باشد

همیشه

باید فراموشت کنم چندیست تمرین میکنم 

من می توانم ! می شود ! آرام تلقین میکنم 

حالم، نه اصلا خوب نیست، تا بعد، بهتر می شود 

فکری برای این دل آرام غمگین میکنم 

من می پذیرم شکست خویش را 

می روم از رفتنم دل شاد باش !!! 

خود را برای درک این، صد بار تحسین میکنم 

کم کم ز یادم می روی این روزگار و رسم اوست ! 

این جمله را با تلخی اش صد بار تضمین میکنم.  

رونق تیـــر وتفنــــــگ است   خــداخیــــــــــرکند

انــتـحــاری که ملنـــگ است  خـــداخیـــــــــرکند

آهـــــــوان بیــــخبــــــر ودام  حــــواث در پیـــش

عمـــوصیــاد زر نـــــگ است  خـــداخیــــــــرکند

تا بکـــی ساده دل  وبیــــخبــــــر، ازمکــر رقـیـب

مـا هیـان صیـــد نهنـــگ است  خـــداخیــــــــرکند

یاد ایام که نـصــــــــوارو چلیـــــم بود بصـــــــد ر

حـالــیا شــیـشه وبنـــگ است   خـــداخیـــــــــرکند

باز دربیـــشهِ شیـــــــــــران چه کر کس بازیست

روبــه، همغال پلنـــــگ است  خـــداخیـــــــــرکند

بگـذ ر ازشـــوخـی و از طنــــــــزو مـــــــــــزاح

همــه جا آتـــش جنـــگ است  خـــداخیــــــــــرکند

هـــــــــر د م  این شیـــشـــهِ  دل مـــی شـــکــنــد

دست نسوان همه سنگ است  خـــداخیـــــــــــرکند

(عـند لیبا) تو ازین چــــــــرخ  ســـتم پــیشه مرنج

سنگ هــمسایهء لنــگ است   خــداخیــــــــــــرکند